Welkom, Kobe
Mijn kleine lieverdje, je bent nu negen dagen oud, en ik denk dat het tijd is om ook jou, net zoals je broertje, op de hoogte te beginnen houden van wat er zoal omgaat in jouw kleine wereldje. Ik beloof niet dat ik dit alle dagen ga updaten, ik ken mezelf een beetje, maar ik ga toch hard mijn best doen om al jouw baby-, peuter- en kleuterbelevenissen bij te houden. Uit ervaring weet ik hoe snel een mens alle momenten, positief en negatief, vergeet.Zo lig je momenteel rustig te slapen in je wiegje in de living, en kan je elk moment wakker worden en om eten vragen. Je bent zowat de rustigste baby die ik al gezien heb: je huilt enkel als je honger krijgt, en dan kondig je dat zelfs al lang op voorhand aan door allerhande kleine geluidjes. Je slaapt nu doorgaans periodes van drie uur, en wil dan een uur aan de borst. Soms kan je daarna nog een half uurtje liggen kijken met die grote donkerblauwe ogen van je.
Ik ben benieuwd welk kleur jouw ogen gaan krijgen: die van Wolf zijn helderblauw, net zoals zijn nonkel Roeland. Bij jou valt het nog niet te voorspellen: worden ze blauw, net zoals je broer, krijg je groene zoals ik, of worden ze een gematigd grijs, zoals je papa? Het zou me niet verwonderen dat ze blauw worden, je trekt voor de rest ook al ongelofelijk goed op Wolf, toen die geboren werd. Dat is trouwens een van mijn eerste opmerkingen geweest, toen ze me je kwamen tonen op de operatietafel: 'Het is net Wolfje!' Het was opvallend, want zowat de ganse familie en vriendenkring had dezelfde opmerking. Papa is zelfs zover gegaan dat hij twee foto's van jullie naast elkaar heeft gezet, waarbij de meesten niet eens gezien hadden dat de eerste foto Wolf was.
Je begint ook al regelmatiger te eten en te slapen: in het ziekenhuis wilde je soms om het uur aan de borst, hier begint het beter te gaan. Vannacht heb je gegeten tussen half elf en elf uur, en maakte je me opnieuw wakker om half drie. Het was wel half vier vooraleer ik weer kon gaan slapen, en om half zeven was je er weer. Uiteindelijk heb je daarna geslapen tot half tien, zodat ook ik eigenlijk wel vrij uitgeslapen ben. Wolf is wel een half uurtje met me komen praten en knuffelen rond half acht, maar dat vond ik helemaal niet erg. Ik was al lang blij dat je papa voor de rest Wolf heeft aangekleed, eten gegeven en naar zijn kamp heeft gebracht, zodat ik nog verder kon slapen. Rond kwart voor tien heb ik je aangelegd, en zowat een uur later was je gelukzalig verzadigd, en lag je te kijken.
Hmm, ik zal straks verder schrijven, want je wil eten, en daarna moet ik Wolf ophalen op kamp.