Wakkere bakker
Tsja, Kobe, een groot slaper ben je niet. Toch niet in de crèche :-pNa acht dagen in de opvang kunnen we het toch wel al even evalueren, enne... Je bent er wel graag, heb ik de indruk. Je moet vooral nog steeds enorm veel kijken en luisteren naar alles om je heen, maar voor zover ik kan zien, vind je het niet erg om daar te zijn. Je begint in elk geval steevast te lachen als je Cindy of Benjamin ziet, en vindt het helemaal niet erg als ze je van me overnemen, zo 's morgens vroeg. Je bent nog vrij klein natuurlijk, maar toch.
Je moest wel even wennen, en vooral dan qua eten. Ze kunnen jou uiteraard niet apart eten geven, zonder een oogje in het zeil te houden bij alle andere kinderen, en dus krijg je temidden van het tumult je flesje. De eerste paar dagen at je nauwelijks, zó afgeleid was je. Ondertussen drink je netjes je flesjes van 180 ml. leeg, wellicht omdat je wel door hebt dat je anders honger krijgt.
Slapen, dat is een ander paar mouwen. Hier thuis slaap je echt wel goed, en toch een paar uur aan een stuk, ook overdag. 's Nachts word je enkel wakker om te eten, en slaap je meteen weer door. Ginder is het eerder een probleem. Ze wikkelen je intussen al helemaal stevig in een dekentje, omdat dat toch een beetje blijkt te helpen, maar toch wil je niet slapen zoals hier. Vandaag heb je bv. amper een kwartiertje geslapen voor de middag, en dan na je middagflesje iets meer dan een uur, en dat was het. Cindy doet regelmatig pogingen om je aan het slapen te krijgen, maar dat lukt niet echt. Toch volgt ze mijn richtlijnen, ligt er een beestje tegen jouw tuutje, enzovoort. Dat resulteert natuurlijk in het feit dat je hier thuis wél als een blok in slaap valt, en vaak van vier tot negen doorslaapt, zonder eten. Alleen vandaag blijkt een uitzondering. Ik heb je opgehaald rond vijf uur, daarna samen met Wolf in bad gestoken - je vond dat heerlijk, en hebt bijzonder enthousiast zitten spatteren en pletsen op het water - en je aansluitend in bed gelegd. Rond half acht was je alweer wakker, en dat ben je nu - half tien - nog steeds, ook al lig je in je park op je rugje, lekker warm. Bizar. Ik heb het gevoel dat je al even weinig zal slapen als je broer.
Momenteel doe ik ook geen pogingen om je te doen slapen: als je straks een stevige fles krijgt, zal je misschien de nacht doorslapen!
Dat heb je namelijk dit weekend al gedaan, bij omaly en bompa. Ik was op weekend, en papa moest onverwachts een lezing geven, zodat jij zaterdagmiddag bij hen bent afgezet (Wolf was er al, die is het hele weekend gebleven) en papa er die avond dan is komen slapen. Ik wilde het je grootouders niet aandoen dat ze nog voor laatavond- en nachtflesjes moesten zorgen, zodat ik er bij papa op aangedrongen heb dat hij tenminste de nacht bij jou zou doorbrengen. En natuurlijk heb je net díe nacht uitgekozen om voor het eerst echt door te slapen, van elf tot kwart over zeven. Ik hoop maar dat dat een voorbode voor meer was, want die gebroken nachten beginnen door te wegen.
Maar ach, als dat het enige is waarover ik te klagen heb, liefje, dan valt het allemaal echt wel mee. Dat zal elke moeder beamen.