Slapen
Je hebt écht wel de windpokken nu, snoetje. Papa en ik hebben er deze morgen samen een dertigtal aangestipt met eosine, verspreid over je lijfje. Gelukkig heb je er niet echt veel in je gezicht, enfin, voorlopig toch niet. Ik hoop maar dat ze tegen zondag weg zijn, zodat je een beetje presentabel bent op je eigen doop :-p Echt last heb je er niet van, tenzij dan dat je vrij veel slaapt, en dat je daarstraks 37.2° had. Niks om bezorgd over te zijn dus.Gisteren ben je de hele dag met me meegeweest naar het koorweekend van Furiant. Ik kon je moeilijk thuis laten door de borstvoeding, vandaar. Tegen negen uur ben ik aangekomen in Ten Berg in Merelbeke, en om half tien wilde je al eten. Van de muziek had je geen last, ook al zongen we soms behoorlijk luid en was de akoestiek niet alles te noemen. Na de voeding heb ik je in je wiegje gelegd, en heb je rustig doorgeslapen tot kwart over een. Jawel, dus ook doorheen het middagmaal, waarvoor ik je wieg op de wielen heb gezet (met jou erin :-p ) en een eind verder ben gereden. Na je eten wilde ik je opnieuw doen slapen, maar daar had je blijkbaar niet veel zin in, zodat ik dan maar een eindje met je ben gaan wandelen in het bijhorende bos. Dat bleek rustgevender :-) Rond half vijf wilde je dan opnieuw eten, en heb ik je daarna bij me op mijn schoot genomen. Dat was geen enkel probleem, tot we in een van de stukken plots moeten gillen. Onmiddellijk kwam je lipje opzetten, en begon je te huilen van de schrik. Ik heb dan maar weer een klein ommetje gedaan met jou op mijn arm, en dadelijk was je weer rustig.
Ik had wel de indruk dat de repetitie niet veel langer had mogen duren, omdat je het precies een beetje beu was. Je bent natuurlijk wel lawaai gewoon van thuis - Wolf is niet van de stilste - maar dat houdt geen uren aan...
Vrijdag heb je je weer van je voorbeeldigste kant laten zien: je hebt gegeten rond half negen 's morgens, ik heb je wakker gemaakt om half elf om opnieuw te eten, en dan zijn we samen naar de kinesist geweest, waar je gewoon hebt liggen slapen. Aansluitend ben ik naar papa's kantoor gereden, om dan met hem iets te eten. Je was wakker en zat rond te kijken (voor een deel op papa's arm), maar bleef rustig.
Ik had uitgerekend dat je rond half drie opnieuw ging moeten eten, en had dus een (korte) afspraak bij de kapper om half twee. Jij sliep zodanig mooi, dat ik tegen twee uur nog naar Gentbrugge ben gereden om een vestje van Wolf op te halen bij de verloren voorwerpen van het zomerkamp. En ja, je bleef maar slapen, zodat ik nog binnengewipt ben in mijn oude school in Gentbrugge, net om de hoek. Daar begon je een beetje te morren, maar nog steeds in je slaap, en ik ben dan maar meteen om half vier Wolf gaan ophalen, en jawel, je sliep nog steeds. Heh. Thuisgekomen wilde je dan wel eten, maar dat verbaasde me uiteraard geen haar, aangezien het al vijf uur geleden was :-)
Goh Kobe, ik hoop echt dat je zo'n gemakkelijke baby blijft!