Nachtrust
Ik zal het geweten hebben dat ik gisteren geschreven heb over je neiging tot wakker blijven.Deze nacht was het koekenbak, liefje. Je had dus al de hele dag nauwelijks geslapen, amper een uur in de opvang, twee uurtjes hier bij ons thuis, en dat was het zowat. Je hebt hier de hele avond in je wipper of in je park gelegen, rustig rondkijkend en echt wel wakker. Bon, dacht ik, geen probleem, misschien slaap je dan wel de nacht door! Papa heeft je rond elf uur een fles van 230 ml gegeven, en daarna ging je samen met ons slapen. Eerst protesteerde je nog wat, maar dat duurde gelukkig niet lang.
Alleen... Er moet toch iets verkeerd hebben gezeten, want in de loop van de nacht heb ik je negen keer (jawel, ik heb het geteld) een tuut gegeven, en rond vier uur een borstvoeding. Je sliep dus bijzonder onrustig, en soms huilde je zelfs even. Net toen papa's wekker afliep om zes uur, hoorde ik het bij jou stromen: je was heel toegewijd je luier aan het vullen, en blijkbaar was dat echt wel nodig. Papa heeft je meteen meegenomen naar beneden, en - zo vertelde hij me een dik uur later - in bad gestoken, want zelfs je slaapzakje was vuil, dwars doorheen je pamper en je kleren. Fijn hoor. Dat moet dus de reden geweest zijn waarom je zo slecht had geslapen, want toen ik rond half acht opstond, lag jij diep te slapen in de woonkamer.
Daarnet (ik heb twee uur tussen en ben even naar huis gekomen om sterke koffie te drinken) ben ik nog even langsgegaan in de crèche, waar ik je iets na negen heb afgezet na een borstvoeding. Als je namelijk opnieuw niet wilde slapen, ging ik eens proberen om je in bed te leggen. Gelukkig sliep je al van kwart over negen, dus al anderhalf uur. Maar net toen ik daar was, begon je wakker te worden. Ik heb je je tuut opnieuw gegeven, netjes op je zij gedraaid, en na wat geknor viel je stil. Hopelijk blijft het zo nog even, want je bent onderhand echt wel doodmoe. En jij niet alleen, ik zit hier zodanig te geeuwen dat een volwassen nijlpaard er jaloers op zou worden.