Naar de opvang
Mijn lieve lieve kleine ventje,vandaag was het een grote stap voor jou. Voor het eerst in je jonge leventje ben je een hele dag van mama weggeweest. Ja, je hebt de vrijdag voor de kerstvakantie al een paar uurtjes doorgebracht bij oma en een flesje gekregen bij haar, da's waar. Vorige vrijdag zijn papa en ik zelfs op uitnodiging van nonkel Jeroen naar een concert in Zomergem geweest, terwijl jij lag te slapen bij oma. Enfin, dat was toch de bedoeling, maar slapen, dat zat er blijkbaar niet in. 's Nachts hebben we je dan weer meegenomen naar huis, waar je eerst gretig dronk, en daarna als een blokje in slaap viel.
Maar ik dwaal af. Deze morgen heb ik je dus om zeven uur de borst gegeven, en iets na acht ben ik met jou, lekker ingeduffeld en met een grote tas vol pampers en poedermelk, bij de crèche binnengestapt. Het is hier vlakbij, de Spruitjesdoos heet het. Best wel een originele naam dus. Ik heb kort uitgelegd dat je eigenlijk bijzonder graag rondkijkt en heel nieuwsgierig bent, dat je ongeveer om de vier uur eet, en dat je een gemakkelijke slaper bent, als je tenminste in je favoriete houding wordt gelegd. Dat is dus op je zij, met een tuut in je mond, en een kleine knuffel tussen je handjes en tegen die tuut.
Om elf uur heb ik al eventjes gebeld, en alles bleek in orde te zijn.
Toen ik je rond zes uur ging ophalen, wisten ze me te vertellen dat je eigenlijk niet zo flink had gegeten (twee flesjes maar half, en om drie uur wel een volledige portie van 210 ml), wel een hoop pampers had gevuld, en echt niet veel had geslapen, telkens amper een half uur tot drie kwartier. Dat is dus echt niet je gewoonte. Huilen had je niet gedaan, wel enorm veel rondgekeken naar de spelende kinderen om je heen, en alle kleurtjes overal.
Ik nam je mee naar huis, en daar wachtte papa ons al op :-) Jij werd in de bumbo op tafel gezet terwijl wij aten - ook Wolf was vreselijk moe en had dringend eten nodig - en je zakte steeds meer onderuit, half slapend. Terwijl ik nog een kabouterverhaaltje voorlas aan Wolf, zette papa je mooi rechtop in de zetel, en toen papa dan even later Wolf in zijn bed stak en ik naar jou ging, waren je ogen al dicht. Ze gingen nog wel open toen ik je naam riep, je nam gretig de borst, maar na een slok of tien sliep je al, en ik kreeg je niet meer wakker. Arm kleintje, je was totaal uitgeput.
Een uurtje later ben je wakker geworden en heb je wel deftig gedronken, om dan ook weer meteen in slaap te vallen. Ik hoop alleen dat je vannacht nog zal slapen.
En hopelijk wordt het beter als je wat gewoon wordt aan dit nieuwe regime. Voor ons allebei :-)