Lachjes
Je lacht, mijn kleine lieverd, je lacht, en hoe! Ongeveer op hetzelfde moment als je je stemmetje hebt ontdekt (niet dat je het al vaak gebruikt, heel af en toe maar), ben je je ook bewust geworden van het feit dat je kan lachen. Vooral wanneer je, net gevoed, verschoond en lekker warm, bij papa of mij tegen onze opgetrokken knieën geleund zit, kan je ons zitten aankijken, en dan lach je :-) Zeker als ik dan nog tegen je bezig zit met de gekste bekken of rare geluidjes, kan je je hele gezicht doen lachen. Niet alleen je mondje is dus in een lachje geplooid, ook je ogen lachen mee, en dan ben ik helemaal vertederd. Je begint ook al groot te worden, kleintje, als je dit soort dingen al begint te doen :-)De eerste donderdag van het nieuwe schooljaar ben ik je eens gaan presenteren aan de collega's: ik had een grote doos smarties mee, en jou natuurlijk. Zodra de eerste collega's tijdens het speelkwartiertje de leraarszaal kwamen binnendruppelen, was je razend populair: ze stonden in een zwerm rond jouw maxicosi (waarin jij, naar gewoonte, lag te slapen) te kirren en diepe zuchten van vertedering te slaken. Uiteraard overdrijf ik nu een beetje, maar de algemene teneur was wel dat jij een schatje was, een hele mooie baby, en ongelofelijk rustig. En ik trots natuurlijk!
's Avonds was er de eerste ouderavond voor Wolf, met allerhande inlichtingen over het komende schooljaar, en oma was afgekomen om te babysitten op je broer. Jij moest mee met ons, aangezien je rond acht uur eten zou willen en de ouderavond liep van zeven tot negen. Wolfjes juf was op voorhand verwittigd, en ze had me een goeie stoel voorbehouden, zodat ik je daar discreet heb kunnen eten geven. We zijn beiden zodanig gewoon dat je al liggend eten krijgt, dat zitten op een stoel geen gemakkelijke opdracht is. Je drinkt nooit zoveel of zo lang als wanneer we rustig neerliggen, en dan wil je al gauw opnieuw eten natuurlijk. Ook word je soms ambetant omdat het niet vlot genoeg gaat.
De laatste weken zit je trouwens in je 'hongerdagen': je kan niet gauw genoeg eten krijgen. Soms lijkt het wel alsof ik gewoon niet genoeg melk heb, al weet ik wel beter. Als ik je na een uurtje bij mij neem, begin je alweer te zoeken en te sabbelen op je handjes. Soms is dat ronduit frustrerend. Anderszijds zijn er toch weer periodes van vier uur overdag dat je rustig in je wiegje ligt te slapen. Oh ja, en 's nachts begint het stap voor stap te beteren: je slaapt nu al geregeld periodes van zes uur, en vannacht waren het er zelfs zeven! Jammer genoeg komen die nog altijd niet helemaal overeen met mijn slaappatroon, al mag ik niet klagen. Ik had je tussen half tien en tien gevoed, en tegen half elf lagen we in bed. Pas om kwart na vijf werd je opnieuw wakker en vroeg om eten. Ik heb echt wel goed geslapen dus vannacht :-) Al bij al heb ik het gevoel dat het niet zal duren tot je acht maanden bent, zoals bij Wolf, vooraleer je je acht uurtjes doorslaapt.
Nu lig je trouwens in ons grote bed te slapen: ik heb je daar nog snel gevoed om half negen, voor ik in de douche ging, en heb je daar lekker warm laten liggen. Het enige probleem is dat de babyfoon die twee verdiepingen niet of heel moeilijk overbrugt, zodat ik geregeld aan de trap ga luisteren of je soms ligt te huilen. En lig je al eens een paar minuten te huilen, je zal er niet dood van gaan, je huilt zo al vrijwel nooit.
Ik heb ondertussen trouwens je eerste kleertjes alweer opgeborgen: ze zijn gewoon te klein! Ik vind het wel jammer, die eerste pakjes zijn zo schattig :-p Gelukkig ligt de tweede lading al te wachten, en die zit lekker comfortabel. Ik had nog kleertjes van Wolf, ik heb er een pak te leen gekregen van Sofie, maar toch kon ik het niet laten en heb ik er zelf ook nog een paar nieuwe gekocht. Het is gewoon zo leuk om jou in die nieuwe kleine kleertjes te zien :-p
Ondertussen zit je hier naast mij in je wippertje rond te kijken: je vindt alles mateloos interessant, vooral als het boven je hoofd hangt, zoals de spots, de plant... En ja, je lacht :-)
De vrijdag daarna zijn we, na een voeding rond half tien, samen 't stad ingetrokken: ik moest dringend op de bevolkingsdienst van de Stad Gent zijn, kwestie van jouw identiteitsbewijsje af te halen, maar vooral papieren aan te vragen voor mijn ouderschapsverlof. Ik heb me geparkeerd in de ondergrondse parking, en jou daarna in de draagdoek meegenomen naar binnen. Prompt ben je in de doek in slaap gevallen, je hoofdje tegen mijn borst, met je handje de rand van de doek vasthoudend. Je was zó schattig dat verschillende mensen me hebben tegengehouden om even te kijken. Rond twaalf uur zijn we dan bij papa gearriveerd, waarna ik samen met hem iets gaan eten ben in ons favoriete lunchadresje. Jij stond in de maxicosi naast de tafel, rustig te slapen. Toch wou ik niet teveel tijd verliezen, want normaal gezien ging je rond één uur wakker worden om opnieuw te eten. Toen papa me dan ook vroeg om nog de auto (die in de garage was na een gevecht van papa met een container) af te halen, keek ik even bedenkelijk, maar het ging nog wel lukken. Waar ik niet op gerekend had, was dat ik nog dik een half uur moest wachten in de garage, omdat de factuur nog niet opgesteld was. Hmm. Gelukkig heb jij je weer van je beste kant laten zien, en heb je gewoon zonder meer doorgeslapen. We waren alweer thuis, en je hebt zelfs nog even op de keukentafel staan slapen, voordat je wakker werd en eten wilde. Je bent overdag echt wel een makkelijke baby, snoetje!
Nu lig je trouwens alweer in je wiegje te slapen: we zijn een uurtje verder, je hebt eten gekregen, twee keer een verse broek, en ik heb een tijdje met je zitten spelen. Gisteren ben ik naar een tweedehandsbeurs geweest van de Bond hier in de parochiezaal, en ik heb gevonden wat ik zocht: een speelboog voor op je wippertje. Het is een boogvormig iets dat ik op de randen van je wippertje kan bevestigen, en het is in heldergroen vilt met felgekleurde bloemen en vooral ook drie beestjes uit de Winnie-de-Poehreeks. Je hebt er ondertussen al uren naar liggen kijken, zo fascinerend is het voor jou. Wanneer ik dan de beestjes doe rinkelen of kraken (al naargelang), dan gaan je ogen wijd open, en durf je zelfs te lachen.
Vorige week zaterdag zijn we met zijn viertjes in de namiddag naar het kantoor getrokken: papa had uitgebreid boodschappen gedaan om de drankvoorraad weer aan te vullen, en ik wilde de koffiemachine ontkalken. Dat laatste is er niet van gekomen omdat we er veel te lang aan moeten kuisen hebben, en ik ben tussendoor even met mijn twee zonen naar de Fnac en de C&A gegaan. De Fnac, omdat ik een besteld boek wilde afhalen, en de C&A omdat Wolf op de roltrappen wilde. Jij lag in de draagdoek te slapen en liet het je allemaal welgevallen. Het is daar dat ik die nieuwe kleertjes voor jou heb gekocht, tot groot ongenoegen van Wolf die ongeduldig werd en de hele winkel rondliep om te spelen.
Op zondag kwam opa met nonkel Roeland mossels eten voor opa's verjaardag, iets wat ondertussen traditie is geworden. Oma zit in Marokko, en tante Sarah, nonkel Jeroen en tante Delphine konden niet komen, jammer. Niet dat jij er iets van geweten hebt: je hebt de hele tijd gewoon doorgeslapen, zoals gewoonlijk. Gelukkig heb ik je net voor het koor eten kunnen geven, zodat ik rustig naar mijn repetitie kon, en jij bij papa bleef. Je werd net wakker toen ik weer terug was, maar ik had wel mijn GSM bij me zodat papa me kon bellen als het nodig was, zoals hij eergisteren heeft gedaan.
Vorige week maandag moest ik in de voormiddag naar de oogarts, en uiteraard moest jij mee. Je hebt, als vanouds, geen kik gegeven, noch bij de oogarts zelf, noch in het winkelcentrum waar ik nog even in een paar winkels ben binnengesprongen. Je was daar wel wakker, maar keek nieuwsgierig rond.
Verder was het een heel gewone week: in de voormiddag slaap je rustig, in de namiddag speel ik meestal even met je, dan gaan we samen Wolf van school afhalen en doen eventueel nog boodschappen, en daar ben je doorgaans al zo moe van dat je weer wil slapen. 's Avonds heb je het wat lastiger: dan wil je niet zomaar slapen, maar wil je ook niet in je wippertje. Je wil meestal gewoon bij papa en mij zitten, en dan val je prompt in slaap. Als we je dan weer in je wiegje leggen, word je na een half uurtje of zo weer wakker, en begint opnieuw te zagen om bij ons te mogen. Je zou dan ook om het uur drinken. Ik denk dat dit jouw variant is van 'het lastige uurtje', en al bij al valt dat dus nog behoorlijk mee, het had veel erger gekund.
Zaterdag heb ik je meegesleept, samen met papa en Wolf, naar de ledenbarbecue van Elanor, de Vlaamse Tolkienvereniging. Omdat het de hele namiddag was, hadden we je slaapwieg mee, en niet alleen je maxicosi. Je hebt vrijwel de hele tijd geslapen, maar wel stevig ingeduffeld, want af en toe kreeg je het koud en moesten we je even bij ons nemen. Zo koud was het nochtans niet, maar wel iet of wat klam, zo midden in de bossen. Papa en ik waren elk met een auto gekomen, omdat Wolf op tijd in zijn bed moest en ik dan nog wat langer kon blijven. Papa heeft jou dan maar meteen ook weer meegenomen naar huis, want het werd echt wel wat frisser en klammer, en je had net eten gehad. Op die manier kon ik nog blijven, en was ik toch weer op tijd thuis voor de volgende voeding.
Heh. Dat voeden is soms een echte opgave, en af en toe kan ik me volledig uitgezogen voelen, maar het is het echt wel waard: je groeit en bloeit, en bent mijn lieve kleine jongen :-)