Koppig? Nah...
Klein muis, je wordt een echt ventje met een eigen willetje!Vandaag hebben papa en ik moeten lachen met jou. Je weet heel erg goed wat je wil, en je laat dat merken ook. Ik heb vandaag een tuitbeker uitgehaald voor je water. Tijdens je eten drink je nogal veel, en zo'n speenflesje is niet altijd even handig. Vanmiddag heb je dus die tuitbeker mogen gebruiken, en ook vanavond tijdens je boterhammetje stond die klaar. Eerst gaven papa of ik jou netjes te drinken, maar na een tijdje had je het in je kop gestoken dat je dat zelf wilde doen. Natuurlijk heb nog niet door dat je die beker vrij hoog moet houden om te kunnen drinken, maar zodra papa of ik aan die beker kwamen, begon je luidkeels te protesteren.
Daarstraks deed je trouwens hetzelfde: 's avonds drink je nog een stevige fles melk voor het slapengaan. Dan poten we je neer in het hoekje van de zetel, zodat je wat achterover ligt en zelf je flesje kan drinken. Alleen op het einde nemen wij over, omdat het dan te lastig wordt voor jou. Papa wou dat vanavond ook doen, maar nee hoor: van zodra hij aan je fles kwam, begon je te grommelen, en sloeg je met beide handen op je fles, totdat hij weer losliet, en jij met grimmige blik alleen verderdronk.
Ook in je bedje heb ik datzelfde koppige willetje al gemerkt. Wanneer je gaat slapen, leggen we je op je zij in je bedje, met een tuutje in je mond en een knuffelbeestje tussen je handjes. Vroeger maakte het totaal niet uit wat voor beestje dat was. Daarom ligt er zowel een Aia (Wolfs vroegere favoriete beestjes, een beige beertje met een konijnenpakje aan) in je bed als het nijlaapje (kruising tussen een nijlpaard en een aap, don't ask), een beestje dat Wolf destijds gekregen heeft van Dirk en Ilse, en dat hij gebruikte om te slapen bij de onthaalmoeder. Een paar dagen geleden legde ik je in je bedje, gaf je nog een kusje, en stak het konijnenbeertje tussen je handen. Prompt greep je het arme ding vast bij zijn oortjes, zwierde het richting je voeten, grabbelde daarna het nijlaapje vast, en hield dat stevig tegen je aan. Ik keek stomverbaasd toe, viste de arme verguisde Aia van tussen de spijlen, en stak ze opnieuw tussen je handen. Daarop wierp je me een minachtende blik toe, kegelde het beertje weer een eind weg, en met een paar stevige snokken aan je tuut had je weer het nijlaapje op zijn vertrouwde plaats gestoken. Waarop je ostentatief van me wegkeek, en in slaaphouding ging liggen.
Ik ben in de lach geschoten, heb je slaapwel gewenst, en ben je kamer uitgegaan, hoofdschuddend.
Ook in de auto laat je duidelijk merken wat je wil. Tegenwoordig zit je al in je eigen grote stoel, en niet langer in je maxicosi. Daardoor kan je alles netjes zien, en zit je met grote ogen naar buiten te kijken. Zodra ik de garage binnenrijd, protesteer je: daar valt immers niks meer te zien :-p
Telkens het weer en mijn tijdsindeling het toelaten, probeer ik jou met de fiets van en naar de opvang te brengen. Je vindt het heerlijk! Je hebt een klein fietshelmpje, een rode met gele vlammen op (geleend van Victor), en je kan perfect zitten in het stoeltje achteraan. De eerste keer wist je uiteraard niet goed wat de bedoeling was, en zat je nieuwsgierig rond te kijken terwijl ik je vastgespte. Zelf vond ik het ook heerlijk, en wel hierom: toen ik een tiental meter ver was, en we dus op "snelheid" kwamen, hoorde ik een zacht gegiechel achter me. Ik keek half om, en ik zag een klein gezichtje met een ongelofelijk stralende glimlach, en kleine handjes wapperend in de wind. Dus ja, ik probeer zoveel mogelijk de fiets te nemen, kleine muis!