Je loopt!
Jawel, klein konijn, je loopt! Nu ja, je stapt :-p
We hadden het al een tijdje zien aankomen: je stond overal recht, liet je houvast los, en durfde zelf een paar stapjes tussen de tafel en de zetel. En inderdaad, vorige week vrijdag stapte je plotseling! Ik was bezig in de keuken, en jij was bij Wolf aan het spelen in de woonkamer. Plots hoorde ik je schateren, en ik kwam even kijken. En jawel, je was naar me toegekomen, wankel, maar duidelijk netjes op je twee voetjes! Je was helemaal van in de woonkamer tot aan de boekjes gestapt, en je vond het zelf zó ongelofelijk leuk dat je prompt omviel van het lachen, letterlijk dus.
Intussen vind je het heerlijk om te stappen. Soms val je nog om, en dan kruip je gewoon verder tot aan de eerste gelegenheid om je weer recht te trekken. Zelf rechtstaan zonder houvast lukt blijkbaar nog niet altijd. Je durft ondertussen ook al zelf uit de zetel kruipen: voorzichtig draai je je om, en laat je beentjes zakken tot je grond voelt, en dan ga je apetrots rondstappen :-) Er zelf in kruipen lukt nog niet: je hebt de juiste techniek vast, maar het is nog te hoog. Alleen als de hond tegen de zetel ligt, durft het te lukken: je gebruikt hem gewoon als opstapje.
Je bent deze week trouwens goed ziek geweest. Niet dat er ergens duidelijk iets vast te stellen was, alleen bleef je koorts maken. Vorige week had je al een paar dagen wat koorts gehad, maar aangezien je verder heel speels bleef en flink at, maakte ik er niks van. In het weekend was je snotneus wel erger geworden, en kreeg je snot ook een vieze kleur. Neem daar de lichte koorts bij, en het feit dat je soms wat hoestte, en er bleek duidelijk iets aan de hand. Nochtans had je zondagavond en -nacht totaal nergens last meer van, zodat papa je maandagmorgen nietsvermoedend bij de Spruitjesdoos afzette. Tien over acht, toen ik net (al een beetje op het laatste) klaar stond met Wolf om te vertrekken, ging de telefoon: Cindy om te zeggen dat je koorts had, 38.3° en dat ik je dus best kwam halen. Ik begrijp best dat ze geen ziek kind willen tussen 13 andere peuters en baby's (al was het maar om de rest niet aan te steken, en omdat een ziek kind veel aandacht vraagt) maar handig is het niet. Zoals papa zei: "Waar is een opvang goed voor, als ze bij het minste het kind niet meer opvangen?" Ik ben dan maar beginnen rondbellen en zo, om een oplossing te vinden. Uiteindelijk ben ik Wolf op school gaan afzetten, heb ik jou opgehaald bij de Spruitjesdoos, en heb ik je naar oma gebracht. Die wilde voor jou zorgen terwijl ik ging werken en daarna naar de kine moest. Gelukkig maar! Al bij al heb ik maar één lesuurtje gemist op school.
Omdat je nog koorts had, en dat eigenlijk al een tijdje aansleepte, ben ik 's avonds met jou naar de dokter gegaan. Diagnose: opnieuw een infectie van je sinussen, zodat je een gigantische snotneus had, en dat het slijm in je keeltje liep en ervoor zorgde dat je moest hoesten. Je kreeg een neusspray, een slijmlosmakende siroop, en voor het geval dat het bleef aanslepen: antibiotica. Diezelfde avond heb ik nog naar het ziekenfonds gebeld voor een oppas (ik heb zes dagen per jaar recht op een gratis oppas, weliswaar mét doktersbriefje). Dinsdag stond hier dus een zekere Nathalie, die prima voor jou heeft gezorgd. Woensdag was je al wat beter, maar ben ik toch nog begonnen met de antibiotica: je maakte nog steeds koorts en je neus bleef maar lopen, en ik wilde er nu toch echt wel vanaf. Gelukkig hoef ik de woensdag zelf niet naar school, zodat ik zelf voor jou kon zorgen. Je hebt vooral heel veel geslapen, zodat ik flink opgeschoten ben met mijn schoolwerk.
Donderdag stond bompa voor je klaar :-) Ik ben toch maar een geluksvogel, met grootouders die zo inspringen als het nodig is! Misschien was het strikt genomen niet meer nodig, je had geen koorts meer, maar ik wilde toch op zeker spelen: ik moest een ganse dag les geven, en aangezien ik dit schooljaar zelf ook al ziek ben geweest, wilde ik niet nóg meer lessen missen. In elk geval kon je vrijdag gewoon naar de opvang, en heb je daar gespeeld zoals anders :-) Ik ben trouwens wel blij dat je niet meer moeilijk doet over die neusspray en zo. Vroeger schreeuwde je moord en brand van zodra ik met de waterspray in de buurt kwam, maar nu onderga je het gelaten. Ik denk dat je door hebt dat het eigenlijk wel helpt. Je trekt zelfs niet meer weg, ik mag gerust het zoute water in je neus spuiten, en je daarna neerleggen voor de druppeltjes. Flinke snoet!
Je buil is intussen ook weg: je had een gigantische buil opgelopen in de crèche. Je was daar blijkbaar enthousiast aan het springen in de kussenhoek, en op spectaculaire manier omvergeslagen, met je hoofdje tegen de rand. Niks ergs, alleen wel serieus om zien :-p
Je bent trouwens een klein babbelgat, Kobetje! Ik vraag me af van wie je dat zou hebben :-p Je kan jezelf al behoorlijk verstaanbaar maken, en hebt al een reeks 'woordjes' aan je vocabularium toegevoegd. Tata ken je al lang, en ook blm, wat bloem moet betekenen, zeg je al een tijdje. Heel actief om je mama roepen doe je niet, elk levend wezen bestempel je als mama, zelfs papa :-) Tush is je aanspreektitel voor Catullus, de hond, en in een moeite door gebruik je het ook voor de poes. Ham gebruik je als je honger hebt, of een hapje wil proeven van wat ik aan het eten ben, of ook wanneer je boterhammetje op is. Dan zet je trouwens ook je lege bordje voor mijn neus, als duidelijke boodschap dat het mag opgevuld worden :-p Papa zegt dat je ook soms kaka zegt als je effectief een vuile broek hebt, maar dat heb ik nog niet gemerkt. Het zou wel mooi zijn!
Gisteren wilde ik je in je bedje steken, had ik je al in je slaapzak gestopt, en je bleef maar herhalen tuus, tuus. Pas toen merkte ik dat ik je tuutje was vergeten, en toen ik dat luidop zei, maakte je met een stralende glimlach duidelijk dat je dat ook bedoelde. Boem is voor wanneer je omvalt of met opzet iets gooit, en uiteraard is er het woordje bumba. Daar ben je namelijk totaal verzot op! Je neemt dan het bakje van de televisie of de dvdspeler, stapt naar de zetel, en zegt ostentatief Bumba terwijl je zelfs naar het toestel wijst. Zodra ik de DVD opstart, begin je te lachen van je ene oor tot je andere, en dan installeer je je op mijn schoot, zodat ik kan meedoen, je de woorden kan voorzeggen, samen met jou in mijn handen kan klappen, en vooral lekker enthousiast kan zijn samen met jou. Je hebt op je verjaardagsfeestje ook een kaartje van Bumba gekregen van je peter Dirk, en daar loop je voortdurend mee rond. Het is al helemaal beduimeld en vuil, maar toch blijf je het prachtig vinden. Ik heb zelfs een Bumbaknuffel voor je gekocht, en je loopt er inderdaad ook graag mee rond. Misschien, als ik eens een boekje van Bumba tegenkom, dat ik ook dat voor je meebreng.
Jammer genoeg hebben we ook al kennis gemaakt met je karaktertje. Ik had het al gezien toen je nog heel klein was, en intussen is mijn vermoeden bevestigd: je bent helemaal niet zo kalm en lief als je broer. Wanneer je je zin niet krijgt, zet je je keel open. Dat kan gaan van een speculooskoekje willen terwijl je boterhammen nog niet op zijn, tot een spelletje van je broer afpakken en niet willen teruggeven, of geen zin hebben om je kleren aangetrokken te krijgen. Ik denk dat we nog wat met je zullen meemaken, klein mormeltje!