Doop en andere aangelegenheden
Het is een drukke voorbije maand geworden, Kobe, vooral voor jou.
Eerst en vooral was er natuurlijk je doop!
Jawel, muisje, je bent gedoopt op 14 oktober, hier bij ons in de Sint-Catharinakerk. Het had nogal wat voeten in de aarde om een datum te vinden die voor iedereen paste, maar uiteindelijk was iedereen hier netjes op tijd. Pietel, de fotograaf, was hier al om half elf, en kon dus het hele proces volgen. Ik had je eenvoudige witte kleertjes aangedaan, want daarover ging een prachtig handgehaakt doopkleed dat we mochten lenen van Vallery. Zelf had ik er wel een mutsje bij gehaakt, omdat het bestaande mutsje te klein was. Nonkel Roeland noemde je prompt Ali G, en ja, daar had het wel wat van weg :-p
Eén na één druppelde de rest binnen: oma en opa eerst, dan omaly en bompa, Roeland en Sarah, Dirk en Ilse... Zelfs Koen en Else waren op tijd, hoewel ze van een herdenkingsmis voor haar grootvader kwamen. Het wachten was, zoals wel vaker gebeurt, op jouw nonkel Jeroen en tante Delphine. Uiteindelijk kreeg ik een SMSje dat ze al meteen aan de kerk stonden, zodat we konden vertrekken. Het was stralend weer, eigenlijk helemaal niet koud, maar het was net ietsje te ver om te voet te gaan in van die hoge hakken en zo :-p
In de kerk stond de pastoor ons al op te wachten, de stoelen netjes klaargezet, en heerlijk warm water in de doopvont. Je hebt dan ook tijdens het eigenlijke dopen niet gehuild, wel integendeel. Trouwens, ik geloof dat Dirk je peter is, en nonkel Roeland je meter :-p Na afloop hebben we dan buiten een kleine fotosessie gehouden met de hele familie, en zijn dan bij ons thuis champagne gaan drinken. Iedereen wilde van het goeie weer genieten, en is dus maar buiten op het terras tussen de opgehangen was gaan staan :-p Intussen mocht ik de cadeautjes openen: oma had iedereen opgebeld, en op die manier kreeg ik een hele collectie glaswerk van Gustav Klimt: vier champagneglazen, twee hoge bekers, drie kaarsenhoudertjes, vier theelichthouders... Heel erg mooi!
Intussen waren ook Pieter, Delphine, Marthe en Victor gearriveerd, die Wolf meenamen voor een dagje aan zee. JIj als feestvarken mocht met ons mee, al was het maar omdat je nog steeds de borst krijgt natuurlijk. We hebben heerlijk gedineerd in het Korenhuis aan de Korenlei, en tussen elke gang heb ik wel eventjes buitengelopen, in de stralende zon :-) Jij sliep voor het grootste deel, maar we hadden ook niks anders verwacht :-p
Vandaag zijn we trouwens jouw broertje gaan afhalen bij oma en opa, waar hij een paar dagen gelogeerd heeft. Ik weet niet wat er precies scheelde, maar je was lastig: je huilde, wilde niet slapen, en zat zelfs in onze armen zachtjes te kermen. Ik denk dat het een combinatie was van een paar boertjes die in de weg zaten, en het vele lawaai dat Wolf en opa produceerden. Feit is dat je in de auto in slaap bent gevallen, eindelijk, en dat ik je hier thuis met jasje en al in je wiegje heb gelegd, en dat je anderhalf uur later nog aan het slapen bent. Gelukkig maar.
Je bent trouwens enorm aan het groeien: ik heb ook de tweede lading kleertjes al opgeborgen, en je zit nu aan maatje 62. Ik heb echt wel een bende kleertjes voor jou: dingen die nog van Wolf zijn, dingen die ik geleend heb van Sofie, en een paar nieuwe setjes die ik gekregen heb bij je geboorte. Nee, aan kleren ga je echt geen gebrek hebben. Er zitten trouwens hele mooie dingen tussen, ik ben echt trots op mijn ventje! Soms zijn al die kleren ook wel nodig: je kan zó enthousiast in je broek doen, dat ik niet eens de tijd heb om je dadelijk te verschonen, en dat je kleren al besmeurd zijn. Zelf vind je dat niet erg: je krijgt dan meestal een badje, en dat vind je best leuk :-) Je zit ook al op maat 3 van luiers, dus daar ligt het niet aan.
Over dat badje gesproken: maandag ben ik met jou en je broer in het grote bad geweest. Wolf vond dat heerlijk en zat enthousiast te spatten, jij wist eerst niet goed wat je ervan moest denken. Je genoot veel meer bewegingsvrijheid dan in je kleine badje, en dat schrikte je een beetje af, had ik de indruk. Ik hield je uiteraard stevig vast: de ene keer zat je rechtop tussen mijn benen te kijken naar wat Wolf aan het uitspoken was, de andere keer lag je op mijn onderarmen te spartelen en te lachen naar mij. Na een kwartiertje begon je te huilen: het was genoeg geweest. Zodra je afgedroogd en aangekleed was, heb ik je in je wiegje gelegd, en je sliep onmiddellijk. Tsja, dat zijn ook vrij overweldigende indrukken voor zo'n klein molletje, waarschijnlijk.
Boven slaap je trouwens al niet meer in de draagwieg: papa en ik hebben een tweetal weken geleden je gietijzeren bedje boven naast ons bed gezet, zodat je ook daar veel comfortabeler ligt: een echte matras, en meer dan voldoende plaats om ook plat op je rug te liggen met je armpjes open. Niet dat je dat vaak doet, je favoriete slaaphouding is nog steeds op je zij. Het is wel leuk dat je nu op dezelfde hoogte ligt als ik, en dat we naar elkaar kunnen liggen kijken. Dat doe je graag: doorgaans word je rond een uur of zeven wakker, en - als je niet moet eten tenminste - dan lig je met grote ogen naar me te kijken en zachte geluidjes te maken. Zodra ik dan het lichtje aansteek en terugkijk, begin je te lachen, en haal je je ganse arsenaal aan geluidjes boven. Je favoriete combinatie is "ie-aw-euh", en zo kan je het wel een tiental minuten volhouden. Het lijkt dan echt of je me iets probeert te vertellen. Heerlijk gewoon.
Verder ben je doorgaans nog steeds je eigen rustige zelf: of je nu mee bent naar het eetfestijn in de kleuterschool, op restaurant zoals gisterenavond, de familie-avond van het koor, of gewoon ergens anders: zolang je geen honger hebt, is alles ok. Dat laatste is echt wel een voorwaarde, zoals we gemerkt hebben tijdens een concert van mijn koor vorige week. Ik had je al tegen zes uur meegenomen naar de raccord, en je rond zeven uur eten gegeven, want er viel geen land te bezeilen met jou, je was bijzonder onrustig. Tegen kwart voor acht dook papa op, en rond acht uur heb ik je wakker gemaakt - jammer want je lag eindelijk te slapen - om je nog wat eten bij te geven. Alleen had je daar zelf niet om gevraagd, zodat je niet echt veel hebt gegeten, maar wel uit je slaap was gehaald. Het resultaat was dan ook dat papa halverwege het concert met jou naar buiten is moeten gaan, omdat je begon te huilen. Tegen dat het concert gedaan was, was je echter in slaap gevallen...
Ik heb jou nu trouwens op een nieuw uurrooster gezet: gedaan met die voedingen om de twee uur. Ik kon gewoon bezig blijven zo, en ik werd er ook zo moe van... Je dronk dan amper vijf minuten aan één kant, en natuurlijk had je dan na twee uur alweer honger. Ik negeer die vraag nu, en geef je pas minimum om de drie uur de borst, zodat je dan wél enthousiast aan beide kanten drinkt, en het ook langer uithoudt. Het kostte enige moeite om die vicieuze cirkel te doorbreken, maar ik denk wel dat het gelukt is. 's Nachts ging dat trouwens al langer: je slaapt nu echt vrijwel elke nacht zes uur door. Meestal word je na vier uur wel eventjes wakker, maar een tuutje volstaat om je weer in slaap te doen vallen. Ik ben dan natuurlijk wel weer wakker, maar kom. Ik hoop maar dat je binnenkort wat meer regelmaat krijgt, zodat je echt om de vier uur drinkt en ik dingen kan beginnen plannen zonder dat jouw voedingen alles in de war sturen.
Donderdag de 18de ben je opnieuw gewikt en gewogen bij Kind en Gezin, dus nog net geen drie maanden oud. Je moest opnieuw een inspuiting krijgen tegen vanalles en nog wat, de standaard babyvaccinatie dus, en een portie antistoffen tegen het rotavirus. Je lengte was 58,5 centimeter, ietsje onder het gemiddelde en je woog 6,270 kilogram, boven het gemiddelde. Dat maakt van jou een klein dikje, net zoals je mama :-p Nee, volgens de dokter ben je echt niet dik, ze ziet soms van die echte michelinmannetjes, en dat ben jij zeker niet. Je hebt wel dikke beentjes, kleine mol :-p
En verder? Je bent echt wel goedlachs, kleine man, en nog steeds een heerlijke baby. Ik hoop echt dat het nog eventjes zo blijft, want ik kan echt genieten van jou.