Center Parcs
Kleine lieve Kobe, ik heb je net in je bedje gelegd, en je slaapt al. Je bedje, dat is momenteel in een huisje in Center Parcs Le Lac d'Ailette, in Frankrijk. Papa ligt ook even te slapen, en Omaly doet ook een tukje in bed. We zijn hier op ons jaarlijkse familie-uitje met nonkel Koen en tante Else, en bompa ook natuurlijk.
Jij geniet ervan, ook al zal je er later niks meer van weten, muisje. Je kruipt voortdurend rond, speelt met alles wat je in je kleine handjes krijgt, trekt je aan alles op (met alle risico vandien, thuis heb je ook al krukjes en stoeltjes omgetrokken zodat je ze op je neus krijgt) en geniet van de aandacht. We proberen wel een beetje je eigen ritme aan te houden, voor zover dat mogelijk is tenminste.
Gisteren was een absolute topdag voor jou: in de voormiddag ben ik met jou thuisgebleven terwijl de anderen met Wolf naar de Baluba, de speelwereld, gegaan zijn. In de voormiddag moet je echt nog wel slapen, zoetje. Kwart na elf werd je wakker, heb ik je je eten gegeven, en zijn we ook naar het centrum gegaan, in de buggy. Het is een wandeling van zeker twintig minuten, en je vindt het heerlijk! Je zit dan muisstil in je buggy rond te kijken, en als ik iets zeg tegen jou, geef je me een prachtige glimlach. Ginder hebben we dan iets gegeten, terwijl jij voortdurend rondkroop en alles bekeek. Je bent bijzonder nieuwsgierig, kleine man, en absoluut nergens bang van. Daarna opnieuw naar ons huisje voor een algemeen middagslaapje (nonkel Koen en tante Else waren al naar Reims vertrokken), en daarna mocht je met papa, Wolf, bompa en mij mee naar de Aqua Mundo ofwel het tropisch zwemparadijs. Man man man! Ik had je meegenomen naar het peutergedeelte, waar er lekker warm water is van 20 centimeter diep, véél plaats, en overal kleine leuke spuitdingetjes. Jij zag het water, en begon al te spartelen om erin te mogen. Zodra ik je neerzette, begon je te kraaien, en te pletsen met je handjes. Toen ik aanstalten maakte om aan jou te komen, kroop je direct gezwind verder, je hoofdje net boven het water. Je gierde het uit van de pret, ging weer zitten, sloeg opnieuw op het water, en kroop verder. Na een vijftal minuten heb ik het opgegeven om voortdurend achter je aan te kruipen: je zat geen moment stil. Eén van de andere vaders die je bezig zag, noemde je ‘un petit poisson', een klein visje :-) Je genoot er immens van, je hebt het echt een uur lang volgehouden, tot je bijna omviel van vermoeidheid. Bompa is een groot deel van de tijd bij jou gebleven, zodat ik nog wat kon onnozel doen met Wolf en papa op de grote glijbanen en zo.
Toch leek je wel dankbaar toen ik je uit het water viste, je wat afdroog, en in een beschikbare box zette met een koekje. Ik had eerlijk gezegd gedacht dat je daarna zo moe ging zijn dat je lastig zou doen bij het aankleden, maar dat viel al bij al nog mee. Ook in de buggy terug naar het huisje viel je niet in slaap, zoals ik verwacht had, maar bleef je spelen. Thuis heb je dan wel meteen een fles melk gekregen, en je leek er precies door te vallen: je werd weer actief en begon rond te kruipen. Je broer viel wel onmiddellijk in slaap zodra hij in bed lag, hij sliep al na vijf seconden of zo. Jij protesteerde ook niet toen je in bed ging, zodat wij daarna rustig konden eten en een spelletje scrabble spelen.
Maar... Toen ik om elf uur aanstalten maakte om te gaan slapen (papa sliep al lang, net zoals de meeste anderen), werd jij wakker. Eerst dacht ik nog dat het ging helpen met je gewoon even opnieuw onder te stoppen en een tuutje te geven, zoals meestal, maar nee hoor: een paar minuten later begon je opnieuw te huilen. Ook Wolf werd wakker deze keer, zodat ik je ten langen leste meegenomen heb naar beneden. Daar wilde je wat rondkruipen, maar dan ging je zeker helemaal wakker zijn. Helaas, het mocht niet baten: je bleek klaarwakker en er zat iets verkeerd. Bij de zoveelste poging om je in bed te steken (ondertussen was het rond middernacht) werd ook papa wakker, en die besloot om je even bij ons in bed te nemen. Niks gekort, je kroop rond, lachte en speelde, maar slapen? Ho maar! Blijkbaar was de intense ervaring van ‘s middags wat te veel geweest... Enfin, na een lepeltje maagsiroop en een glycerinesuppo (en een volle broek nadien) leek je wat rustiger te worden, maar nee hoor. Zelfs het licht in de gang aanlaten hielp niet, toch niet lang. Uiteindelijk heb ik je bij mij in het donker in bed genomen, terwijl ik op je buikje wreef en jij met mijn haar en neusgaten speelde. Toen werd je eindelijk rustig, en heb ik je zonder problemen in bed kunnen leggen. Het was toen wel al kwart voor drie... Gelukkig heeft papa me deze morgen laten slapen tot negen uur, zodat het wel meeviel voor mij.
Zelf was je wakker om half acht, lag je opnieuw in bed om half tien, en heb je toen doorgeslapen tot half één :-P Ik hoop maar dat je vandaag wat beter slaapt, molletje, je bent in elk geval al niet mee gaan zwemmen :-P
Verder ben je eigenlijk een fantastisch jongetje. Tsja, baby kan ik niet echt meer zeggen, nu je zo rondkruipt en bijna stapt. Je begint ook meer en meer te begrijpen, en je eerste betekenisvolle woordje is ook al een feit! Nee, niet mama of papa, wel tata, zijnde het feit dat je weggaat, al dan niet naar bed. Je kijkt dan ook heel ernstig, en vaak zwaai je ook met je handje erbij, zo mooi open en toe. Op die manier heb je me ooit al eens zelf gevraagd om te gaan slapen. Ik stond echt versteld, liefje. Ik heb het gevoel dat je best een pienter baasje bent :-P
Heh, en nu word je wakker, en ga ik je maar even uit je bedje halen. Het is ook tijd voor je fruit :-)