Brabbelen
Gisteren moest papa lachen: hij was jou je flesje aan het geven, en riep dat ik moest komen kijken: als een volleerde flessendrinker had je de fles zelf in je handjes, zonder ondersteuning, het was leuk om zien. En daarnet heeft Wolf jou eventjes je fles moeten geven: ik was daarmee bezig, maar toen moest de kuisvrouw haar dienstencheques hebben, en liefst voordat haar bus weg was, zodat ik jou op Wolfs schoot heb geplant. Het was het einde van je flesje en je wilde niet meer verder drinken, maar het was wel een wijs zicht. En Wolf apetrots natuurlijk!Deze morgen was het wel eventjes anders: je had rond half negen gedronken, en was daarna netjes weer aan de borst in slaap gevallen, zodat ik opgestaan ben en jou laten slapen heb. Toen ik rond tien uur Wolf in bad had gestoken en zelf wilde douchen, hoorde ik je zachtjes huilen. Op het moment dat ik je naar me toe trok, begon je te kokhalzen en yep, een hele gulp over ons bed. Ik grabbelde je vast, en je deed vrolijk verder, totdat niet alleen ons bed, maar ook jijzelf en ik onder de onverteerde melk zaten. Fijn. Gelukkig was de badkamer lekker warm (Wolf zat al in bad) en was ik toch van plan geweest jou mee te nemen onder de douche. Ik heb je natte kleren dan maar uitgestroopt, en we zijn samen gezellig onder de douche geweest tot we allebei weer helemaal proper waren en fris roken. Blijkbaar was de melk gewoon op je maagje blijven liggen, want verder is alles ok met jou. Momenteel lig je rustig te slapen, en je hebt je flesje deze middag probleemloos leeggedronken.
Gisteren heb ik je voor het eerst horen brabbelen, trouwens. Je maakt al lang de meest gekke geluidjes, en je blaast bijzonder graag belletjes, maar gisteren kwamen er echt klanken uit die leken op ba, be, bie... Je lag dan ook languit op je rugje in je park, honderduit commentaar gevend tegen je mobiel. Ik heb onlangs een heel leuke mobiel gekocht voor jou, met drie fleurige beesten, die ronddraaien en bewegen op muziek van Bach en Mozart. Je bent er ronduit door gefascineerd, je krijgt er gewoon niet genoeg van! Soms lig je heel heftig te zwaaien en te bewegen, en dan roep je tegen dat ding, en lig je te schateren. Opa en oma, die hier waren op kerstavond, moesten echt lachen om jou. Zó hadden ze jou nog nooit bezig gehoord.
Ik heb ook een Bumbo op de kop getikt, een zitje in een soort rubber waarin je mooi rechtop zit, en waar je zelf niet uitgeraakt (iets met zwaartepunt en zo). Je kan er heel netjes in zitten, maar raakt er vrij snel in verveeld. Ik ben vooral van plan het te gebruiken om je fruitpap en groentenpap te geven, ik denk dat het daar wel handig voor is.
Vorige week ben je trouwens voor het eerst officieel gebabysit. Tot hiertoe was altijd papa of ik in de buurt geweest, behalve eens een half uurtje bij oma of zo, maar dat was dat. Vrijdag moest ik echter voor het eerst weer een half dagje werken, en aangezien ook papa op kantoor was, moest ik jou toch ergens zien kwijt te geraken. Gelukkig stond oma klaar met open armen, zodat ik jou om half tien, gewapend met flesje, poedermelk en een batterij pampers, bij haar heb afgezet. Ik moet eerlijk toegeven, ik heb totaal niet over jou ingezeten. Jij bent namelijk een gemakkelijke baby, en oma weet echt nog wel hoe ze met zo'n klein sprotje moet omgaan, dus ik was er gerust in. Terecht ook, want toen ik tegen één uur opnieuw bij haar aan kwam zetten, had jij netjes je flesje leeg gedronken, en lag je parmantig rond te kijken in je wippertje. Opa had trouwens al een half uurtje met jou op zijn arm in het zonnetje gezeten, en hij zegt dat je muisstil zat te genieten. Ik kan dat best geloven eigenlijk. Ik verdenk er opa trouwens van dat hij minstens even hard heeft zitten genieten van zijn derde kleinzoon.
Oh, tussen haakjes, ik ben intussen ook nog eens met jou naar de orthopedist geweest voor controle, en alles is dik in orde met je heupgewrichten. De dokter van Kind&Gezin was daar niet helemaal gerust in, omdat de plooien in je billetjes nogal asymmetrisch zijn (wat kan wijzen op een heupafwijking, zeker bij een stuitligging), maar gelukkig was het nog steeds loos alarm.
Ik heb trouwens ook nog niks verteld over ons tweede weekendje Center Parcs, deze keer met nonkel Roeland en tante Sarah. Nu was het water wél aangenamer, zodat we een tijdje met jou in het water hebben gezeten. Tante Sarah en ik heb vooral ook buiten gezeten met jou in het warme bubbelbad. Zaterdag was dat heel goed te doen, zondag waren er zodanig koude windstoten, dat we het eigenlijk niet al te lang hebben volgehouden. Voor onszelf was er geen probleem, maar ik wilde jou toch niet teveel blootstellen aan de koude. Aangezien tante Sarah niet zo'n waterrat is, heeft zij dan met jou in een handdoek op haar schoot langs de kant aan een tafeltje gezeten, terwijl ik met Wolf, papa en Roeland kon spelen op de wildwaterbanen en zo :-p Verder was jij zoals altijd een lieve flinke baby, die eigenlijk totaal niet voor problemen heeft gezorgd. Je werd natuurlijk wel altijd stevig ingepakt tegen de kou, maar dat is maar logisch ook. Nonkel Roeland en tante Sarah waren echt jaloers, en wilden gerust tekenen voor een baby zoals jij, zeiden ze. Waarop mijn trotse moederhart zwol natuurlijk.
Het is ook wel waar, Kobetje: je bent een droom van een baby. Ik hoop echt dat dat nog lang zo blijft.