Bijna 6 weken
Je bent heel onrustig vandaag, kleintje. Je hebt geen zin om in je wippertje te zitten, maar ook in je wiegje begin je om de haverklap te huilen, en moet ik je voortdurend je tuutje geven. Misschien heb je wel krampjes of zo? Ik kan het niet achterhalen, want ook als je bij mij zit, ben je onrustig. Momenteel ben je eindelijk in slaap gevallen, al lig je ook nu nog te tutteren. En ja, je ligt warm, droog en gevoed.
's Avonds kan je dat ook soms hebben, en dan is papa de beste remedie: hij neemt je dan bij zich op zijn borst, en daar val je doorgaans prompt in slaap (en hij ook meestal). Bij mij heb je altijd de neiging om te beginnen zoeken naar eten, ook al is het pas een uurtje geleden dat je gegeten hebt, dus ik ben daar niet zo'n goede oplossing voor.
Woensdag hebben we samen lekker geslapen, en tegen elf uur kwam je broer weer thuis van een paar dagen bij oma. Ik kreeg een knuffel, en daarna liep hij onmiddellijk door naar de woonkamer, waar jij net gevoed was en nog in de zetel lag te slapen. Toen ik een paar tellen later ook in de living kwam, had hij al zijn schoenen uitgedaan, en lag netjes naast jou, terwijl hij je zachte streeltjes op je hoofdje gaf. Hij had je gemist, zei hij :-) Toch lief hé!
In de namiddag waren we uitgenodigd voor het verjaardagsfeestje van Ernest. Enfin, vooral Wolf was uitgenodigd, en wij waren ook welkom. Jij hebt je van je meest rustige kant laten zien: je was in slaap gevallen in de auto, en sliep netjes door in je maxicosi tot het tijd was om te eten, ondanks al het lawaai van spelende kleuters. Daarna heb je wat bij Gwen op schoot gezeten, maar opnieuw was je de rust zelve: je keek rond met je grote donkerblauwe ogen, en dat was het. Ze was ronduit jaloers :-p
Donderdag was Wolf naar de opvang, zodat wij rustig naar Kind en Gezin konden gaan. Het was je eerste echte afspraak daar, om je te wegen, te meten en even na te laten kijken door de dokter. Voor inentingen was het nog een maandje te vroeg. Zoals verwacht werd je perfect gezond bevonden, en zelfs in zeer goede doen: je mat nog steeds 53 centimeter, maar woog ondertussen (met pampertje aan) al 4.480 kilo. Dat betekent dat je al een kwart aan gewicht hebt gewonnen sinds je geboorte. Gewoon onvoorstelbaar...
In de latere namiddag ben je dan meegegaan met Wolf en mij naar de gynaecoloog, en uiteraard had je het net zo kunnen passen dat ik jou daar eten moest geven. Gelukkig was het monitorkamertje vrij, zodat ik me rustig kon leggen en jij met gretigheid kon eten. Lieve, de secretaresse van de dokter, stond echt te kijken: ze hoorde je continu slikken, en vond het geen wonder dat je zo flink bijkwam. Ze heeft je dan bijgehouden terwijl ik op controle ging bij de dokter, en vond je een echt schatje, maar ongelofelijk rustig. Waar hebben we dat nog gehoord...
Vrijdagnamiddag kwam Nathalie langs met de kinderen, en ook nu heb je gewoon door al het lawaai heen geslapen. Toegegeven, ze hebben een groot deel buitengespeeld terwijl jij binnen in je wiegje lag te slapen, maar toch.
Zaterdag was een rustig dagje: papa heeft je je badje gegeven, samen met Wolf, en daarna heeft hij je eigenlijk ook wel wat verwend: je hebt een groot deel van de namiddag gewoon bij hem gelegen en geslapen, terwijl ik de garage aan het opruimen was, en wat hout heb gezaagd. Dat was wel leuk: lekker niet omkijken naar jou, want je papa was er :-)
Tegen half vijf heb ik je dan gevoed, om daarna dadelijk opnieuw naar Gwen en Erik te vertrekken: barbecue, samen met Sepp, Sofie en de meisjes. Op het gevaar af afgezaagd te klinken: je hebt gewoon rustig geslapen, terwijl de kinderen luidkeels aan het spelen waren. Na je eten heb je dan wat rondgekeken en bij Gwen en Sofie gezeten, en daarna werd je wat lastig: je wilde duidelijk slapen. Ik heb je in een dekentje gedraaid, en in je wippertje gelegd op de platste stand, zodat je opnieuw rustig in slaap bent gevallen. Zou er soms natuurlijk kalmeringsmiddel in mijn moedermelk zitten???
Feit is dat je die nacht voor het eerst zes uren aan een stuk hebt geslapen, van tien tot vier :-) Nu nog dat uurschema wat aangepast krijgen, en het zou mooi worden :-) Jammer genoeg heb je dat sindsdien niet meer herhaald...
Zondag was een luilekker dagje: 's voormiddags zijn de jongens gaan zwemmen en sliep jij, en ook in de namiddag was dat het geval. Je hebt zelfs zo lang geslapen, dat er geen tijd meer was om nog even met Wolf tot aan de Drieskensfeesten hier in Wondelgem te gaan, jammer. Om zes uur had ik namelijk koor. Deze keer hoefde ik je niet mee te nemen: je had gegeten om vijf uur, en zou normaliter maar opnieuw eten willen om negen uur, het einduur van de repetitie. Ik had met papa afgesproken dat hij me zou SMSen als je vroeger zou wakker worden, maar dat bleek niet nodig. Je werd net wakker toen ik thuiskwam, maar toen eiste je wel dadelijk eten, en begon luidkeels te huilen toen ik eerst nog snel naar het toilet wou en zo.
Gisteren was het de eerste schooldag voor Wolf. Papa en ik wilden hem samen naar school brengen, zodat jij uiteraard ook mee moest. Het was helaas aan het regenen, en ik vond de regenkap van de maxicosi niet, zodat ik je in de draagdoek heb gehangen, onder mijn jas :-) Je vond het er blijkbaar heerlijk warm en best gezellig, want je viel opnieuw in slaap. Wolf was laaiend enthousiast over zijn nieuwe klas, ging dadelijk spelen, maar niet voordat hij jou aan zowat al zijn klasgenootjes had getoond. 'Kijk, dat is mijn broer!' Hij was apetrots op jou, snoetie!
Daarna mocht je weer de maxicosi in, waar je, naar gewoonte, braafjes hebt geslapen, doorheen het bezoek aan de garage en dergelijke. In de namiddag zijn we dan samen Wolf gaan ophalen aan school, jij netjes in de wandelwieg, afgeschermd van het zonnetje en de paar regendruppels die er toch nog vielen. Wolf heeft quasi de hele tijd de wieg vastgehouden, kwestie van jou te beschermen, zei hij.
Gisterenavond was je voor het eerst wat lastig: je wilde niet slapen, spuwde voortdurend je tuut uit maar begon dan steevast te huilen, en het hielp zelfs niet dat je bij papa lag. Die heeft je dan uiteindelijk aan mij gegeven, waarna ik je half rechtop in mijn armen heb gelegd, en er wat later een kanjer van een boer volgde. En jawel, vijf minuten later sliep je :-)
Oh, enne... Je houdt je hoofdje al fantastisch mooi rechtop, minuten aan een stuk zelfs, en dan zit je netjes rond te kijken in alle richtingen, bij voorkeur in de richting van waar er geluid komt of waar je licht ziet. Vooral het kwebbelende stemmetje van je broertje kan je bekoren.
Ik verwacht je nu elk moment opnieuw om te eten, maar blijkbaar slaap je ondertussen wel vast. Ik ben benieuwd hoelang nog.