Belangrijke dagen
Kleine snoetie, het zijn belangrijke dagen voor jou. Niet dat jij daar zelf veel van merkt natuurlijk, maar toch. Sinds gisteren ben je namelijk een volwaardig Belgisch staatsburger. Jawel, papa is je gisteren, gewapend met ziekenhuisdocumenten en trouwboekje, gaan aangeven bij de burgerlijke stand van de Stad Gent. Zo besta je nu ook wettelijk, en niet alleen binnen ons kleine gezinnetje. Ik moet volgende week ergens jouw ‘identiteitsbewijs' gaan afhalen :-p
Gisteren was anders ook voor ons wel een drukke dag: we hebben lang geslapen, tot tien uur, omdat je me het grootste deel van de nacht hebt wakker gehouden. Je wilde om de twee uur eten, maar hangt wel een half uur aan de borst. Dan krijg je krampjes, stopt met eten en begint te huilen, en op die manier krijg je niet genoeg binnen om een deftige tijd door te slapen, en ben je een uur nadien daar terug. Gelukkig kon je om half zeven wel stevig doordrinken, zodat het tien uur was vooraleer je daar terug was :-) Op die manier kan ik toch nog een beetje slapen.
Ik hou mijn hart al vast voor volgende week: dan is jouw broertje terug van zijn korte vakantie bij Omaly en Bompa, en moet ik na half acht toch niet meer proberen slapen. Ik zal me alvast maar al voorbereiden op wallen onder mijn ogen :-p
Enfin, tegen de tijd dat jij dan gegeten had, je gewassen en gekleed was, en ikzelf ook een douche had kunnen nemen, was het alweer middag. Tegen twee uur wilde je opnieuw aan de borst, netjes op tijd om dan naar de dokter te vertrekken. Je had namelijk een afspraak bij de kinderorthopedist om je heupjes te laten nakijken. Blijkbaar is dat een standaardprocedure voor baby's in stuitligging. Vorige dinsdag, de laatste dag in het ziekenhuis, was er al een echo genomen van je heupen, en nu werd die grondig bestudeerd en werd er aan je heupen gevoeld. De dokter verklaarde daarop alles perfect in orde, maar wilde voor het zekerste jou toch nog eens terugzien op drie maanden en zes maanden. Liever de problemen voorkomen dan genezen, veronderstel ik.
Daarna reden we samen door naar Partena om je babygeschenk op te halen en een babyweegschaal te huren. Voor 5 euro per maand kan je echt niet sukkelen. Had ik geweten wat dat geschenkje was, dan had ik zaterdag 55 euro kunnen besparen. We zijn namelijk toen met ons viertjes - papa, Wolf, jij en ik - naar Dreamland gegaan om een nieuwe babyfoon voor jou te kopen, een luiertas, een reservetuutje en een tuutkoordje. Bleek het geboortegeschenk van Partena toch ook wel een luiertas te zijn! Een hele praktische dan nog wel. Maar goed, dan hebben we er twee :-p Aangezien we dan toch bij Partena waren, heb ik eventjes gevraagd naar Ilse, die daar werkt. Ik hoefde het echt geen twee keer te vragen, binnen de minuut stond ze beneden, en nam jou stralend van me over. Jij was in slaap gevallen in de auto, en sliep rustig verder in onze armen.
Daarna ging de tocht verder naar het kantoor van papa. Niet alleen had ik beloofd jou eens te komen tonen aan de jongens (en meisje) van Netlash, ik moest ook dringend in de Fnac zijn, en dan heeft het kantoor van papa, en vooral diens parkeerplaats, een enorme meerwaarde :-) Toen ik binnenkwam, waren de bewonderende kreten niet van de lucht (maar ik denk dat ze ook niet anders durfden, de kleinen van de baas, weet je wel). Papa was er niet, maar peter Dirk wel, en die kreeg jou dan ook prompt in zijn handen geduwd, terwijl ik even naar het toilet ging. Hij stond er, op zijn eigen coole manier, bij te glunderen.
Ondertussen was het echter al half vijf, en begon je opnieuw honger te krijgen. Ik heb me dan maar teruggetrokken in het kleine lege kantoortje vooraan om je eten te geven en een verse broek aan te doen, en daarop mocht je opnieuw in de draagdoek. Ik mag namelijk, door de keizersnede, nog geen gewicht dragen, dus ook niet jou in de maxicosi. Die draagdoek, geleend van Nathalie, is dan een schitterend alternatief: niet alleen lig je er blijkbaar heel comfortabel in, het gewicht steunt ook volledig op mijn schouders, en het laat bovendien mijn handen vrij.
Ik was amper de Veldstraat ingedraaid, of ik liep al een vriend tegen het lijf. Hij was al evenmin gehaast als ik, zodat we gezellig samen een koffie zijn gaan drinken. Jij was alweer in slaap gevallen, en lag lekker rustig en warm in de draagdoek, dus dat was geen bezwaar. Ik denk dat we zo ongeveer een uur hebben zitten kletsen (ik had Tom dan ook in geen jaar meer gezien), en ik moest me dan nog haasten om op tijd in de Fnac te zijn. Tegen dat we dan terug thuis waren, was het zeven uur, en wilde je alweer eten.
Dinsdag is trouwens de dame van Kind en Gezin voor het eerst langsgekomen, en ze was vol lof over jou! De meeste baby's hebben na veertien dagen amper hun geboortegewicht, maar jij zat met je 3.450 kilo al ver boven je startgewicht van 3.210 kilo :-p Ik geef dan ook alleen maar kwaliteitsmelk, mijn kleintje! Ze stond er ook van te kijken hoe rustig je wel was: de meeste baby's wriemelen een pak meer wanneer ze gewogen worden en zo. Volgende week vrijdag moet ik naar het consultatiebureau voor je gehoortest, maar ook daar ben ik compleet gerust in: je verschiet regelmatig van plotse harde geluiden, en draait spontaan je hoofdje naar het geluid toe wanneer iemand spreekt. Zelfs je nekje ben je al volop aan het trainen: je doet niks liever dan je hoofd opheffen en rondkijken, ook al valt je hoofdje dan vaak weer opzij.
Zondag zijn we voor het eerst naar Ronse gegaan, en ook daar was je weer de rust zelve. Je had rustig liggen slapen in de auto, ondanks het onophoudelijke gekwetter van Wolf, en ook ter plaatse gaf je geen kik, behalve toen je wilde eten. Het was trouwens de eerste keer dat nonkel Koen en tante Else je zagen, en je hebt dan ook een hele tijd bij haar op de arm gelegen, lekker rustig op het terras buiten.
Enfin, het vervolg is voor morgen.
Kusje!